Het begon met een papieren advertentie bij de buurtsupermarkt. Dat de fabriek in de digitale wereld had gekozen om op die manier te adverteren vond ik creatief en het sprak mij aan.
Daarvoor was ik onvrijwillig met pensioen gegaan, maar ik wist zeker dat ik nog niet klaar was. Ik móést iets doen — onder de mensen zijn, deel uitmaken van iets dat ertoe doet. Bij het lezen van de Cultuurkaart wist ik: hier wil ik werken.
Mijn professionele achtergrond is niet in de catering. Ik heb sociale pedagogiek gestudeerd, een tijd in Frankrijk gewoond, een natuurvoedingswinkel gerund en decennialang gewerkt als Retail Academy Manager bij een internationaal bedrijf. Zij waren pionier in maatschappelijk verantwoord ondernemen. Dat heeft mij gevormd. Ik gaf trainingen en ontwikkelde programma’s. Het liefst werkte ik met jonge mensen: hen begeleiden in hun ontwikkeling gaf mij veel voldoening.
In mijn werk draait het om meer dan alleen maaltijden verzorgen of mensen ontvangen. Er is ruimte voor initiatief, creativiteit en flexibiliteit. De locatie, de mensen en de sfeer maken de fabriek een fijne plek. Eten maken voor anderen is voor mij een vorm van persoonlijke aandacht geven.
“The best way to cheer yourself up, is to cheer somebody else up”, dat is een quote van Mark Twain. Dat probeer ik elke dag te doen!
